Accepteren dat het is zoals het is

Iets ‘vinden’ is verleidelijk, zeker wanneer je nieuw bent in een organisatie. ‘Hoe hebben ze dit nu zo kunnen regelen?’ ‘Waarom krijgen ze dat nu niet voor elkaar?’ Of wanneer in het verleden iets is gebeurd wat niet door de beugel kon. Een fraude, een verkeerde keuze volgens de ‘normering’ in de huidige maatschappij.

Het effect van ‘ergens iets van vinden’, is dat je de gebeurtenis of de erbij betrokkenen uitsluit. Het is ook menselijk om vanuit een oordeel, frustratie of schaamte een gebeurtenis uit te sluiten. Dat kan een gebeurtenis uit de geschiedenis zijn, maar ook bijvoorbeeld een aanstaande toekomstige verandering. Echter: het tegendeel zal het resultaat zijn, want niets laat zich uitsluiten.

Wanneer je je oordeel ventileert, schieten mensen daarnaast in de verdediging. De ontspanning, die je zo nodig hebt om het potentieel in de organisatie te laten stromen, stokt.

De systemisch leider heeft dan ook een tegengestelde beweging te maken, namelijk die van accepteren dat iets is zoals het is. Wanneer je kunt accepteren dat het is zoals het is, geef je jezelf én anderen de ruimte om nieuwsgierig te zijn, om na te denken. Het betekent niet dat je je neerlegt bij een situatie of dat je het overal mee eens bent – juíst niet! Het is de basis voor een verandering die losstaat van buitensluiten, schuldgevoelens, wrok. En daarmee een essentieel kenmerk van een systemisch leider.

Acceptatie houdt in: we zijn zover gekomen als we tot nu toe konden komen. Als we dat beter hadden kunnen doen, hadden we dat wel gedaan. En vandaag kunnen wij een nieuwe keuze maken. Het houdt je los van oordelen op het verleden – en claims op de toekomst. Dat maakt je heel vrij, want het triggert geen overleving, geen verdediging.

Als systemisch leider ontvang je ongelofelijk veel informatie over de organisatie wanneer je je volledig openstelt voor hoe de organisatie nu is en gedijt. En, doordat er geen weerstand of schaamte hoeft te zijn, blijven mensen beschikbaar met hun potentieel.